14 kwietnia 2016 autor: INF1N1TY

Ośrodkiem zebrań masonów w danej miejscowo­ści jest tak zw. “loża”. Co to jest loża masońska?

Słowo “loża” ma podwójne znaczenie. Oznacza ono przede wszystkim masoneria, gminę masońską danej miej­scowości; oznacza, iż pewna ilość masonów stworzyła miejscowy związek pod taką a taką nazwą (loże noszą nazwy np. loża “Wilekiej Loży Narodowej Polski”, loża “Wielkiego Wschodu Francji” etc.) Loża taka, by być prawną, musi posiadać patent t. j. zezwolenie na otwarcie od głównej loży t. zw. Wielkiej loży danego kraju.

W zasadzie lożę założyć może trzech masonów, lecz dopiero jeśli zakłada ją pięciu – otrzymuje mia­no ?sprawiedliwej”; gdy tworzy zaś siedmiu – “do­skonałej”. Tak brzmi pierwsze znaczenie słowa “loża”; prócz tego oznacza – samo miejsce   zebrań wolnomularzy, wolnomularską świątynię.

Świątynia – to wielka sala czworościenna, podłużna, boki jej noszą nazwy czterech stron świata – gdyż według pojęć masońskich, obszar loży – jest obszarem  świata. Najdalsza część, będąca wprost drzwi – zwie się Wschodem. Tam siedzi przodujący, czyli Mistrz loży, inaczej Najprzewielebniejszy Mistrz Katedry (świąty­nię, loże, zwą niekiedy katedrą). Siedzi na estradzie wzniesionej na trzy stopnie ponad podłogę. Ponad tronem Wielebnego wznosi się baldachim, koloru nie­bieskiego, zasiany srebrnymi gwiazdami. W głębi bal­dachimu, w części wyższej, widnieje “delta promieni­sta”, w środku której czytać można wpisaną w języku hebrajskim nazwę Jehowy. Na Zachodzie, po dwóch stronach drzwi wzno­szą się kolumny brązowe: na kolumnie z lewej strony skreślona litera J, na prawej – litera B. Sufit w loży koloru niebieskiego, ozdobiony srebr­nymi gwiazdami. Wzdłuż ścian bocznych stoją ławki; zasiadają na nich bracia zwykli, tworzący t. zw. “ko­lumnę północną”  i “kolumnę południową”.

 

Każda loża prócz Mistrza posiada szereg dygni­tarzy – urzędników. Są oni co czas pewien, zarówno jak Mistrz, obieralni. Noszą nazwy następujące:

Dozorca I i .II (pomocnicy Mistrza Katedry) kie­rują północną i południową kolumnami. Do nich zwracają się bracia, pragnący na zebraniach przema­wiać, by otrzymać głos; przywołują do porządku nie­sfornych  braci.

Mówca wygłasza oracje pouczające, lub okolicz­nościowe.

Sekretarz  prowadzi protokoły.

Podskarbi sprawy pieniężne loży.

Stuarci badają przybyłych do loży, celem spraw­dzenia czy są istotnie masonami. Jeden z nich w masonerii polskiej nosi nazwę Brata straszliwego i odgry­wa wielką rolę przy przyjmowaniu kandydatów.

Prócz pomienionych dygnitarzy istnieją jeszcze: Mistrz ceremonii czyli obrzędów, pieczętarz, archiwista etc. – W niektórych lożach liczba urzędników docho­dzi do dwudziestu paru.

Mistrz loży zasiada na tronie, przed nim stoi biurko t. zw. “ołtarz nieruchomy”, dalej zaś niewielki “ołtarz ruchomy”. Na ołtarzu nieruchomym leżą zwykle: bi­blia, cyrkiel, węgielnica i szabla z krzywą klingą, zwa­na mieczem płomienistym.

Po bokach Mistrza zasiadają urzędnicy, przy od­dzielnych stolikach – dozorcy. Trzy wielkie świeczniki stoją w loży: jeden u stóp ołtarza, drugi na zacho­dzie przy pierwszym dozorcy, trzeci na południu.

Źródło: http://www.iluminaci.pl/masoneria/loza-masonska